Il cardinale Józef Glemp finisce essere del primate. In Polonia questo è un titolo di onore, ma molto rispettato e avente l’influenza reale della Chiesa e della vita pubblica. Questo che cosa possiamo ricordare dopo il Primate è, che Il cardinale Glemp ha rafforzato da una parte la potenza della Chiesa, che era uno dei suoi compiti generali come capo, e dall’altra parte ha consolidato il modello tradizionale del cattolicesimo polacco, che è molto legato con la politica della destra, che ha una convinzione che possiede il monopolio in tutti gl’affari essenziali, che vive la società. KARDYNAŁ GLEMP KOŃCZY MISJĘ
Kardynał Józef Glemp przestaje być prymasem. To tytuł honorowy, ale w Polsce bardzo szanowany i dający realny wpływ w Kościele i życiu publicznym. Skoro tak, to i uważnie monitorowany przez opinię społeczną. Prymasowska posługa kard. Glempa trwała 28 lat – prawie tyle co pontyfikat Jana Pawła II. Idealnie zgranego zespołu ta niezwykła zbieżność nie wydała, ale prymas musiał się zmierzyć z wyzwaniami, którym chyba nikt by nie podołał w Kościele w Polsce, kiedy to był schyłek socjalizm i okres stanu wojennego, a potem demokracja rynkowa. Kierunek wytyczał więc papież Polak, a prymas, jak umiał i jak pozwalały na to kolejne etapy naszej rozgorączkowanej historii, szedł za nim wraz z Kościołem. Wszystko skończyło się dobrze dla Kościoła, który suchą stopą przeszedł przez morze czerwone do wolnej Polski. To co możemy zapamiętać po prymasie, to miękkość wobec pogromu Solidarności, niewiarę w jej powrót na scenę i surowe traktowanie ks. Popiełuszki w związku z jego polityczną aktywnością. Kardynał Glemp wzmocnił z jednej strony instytucjonalną potęgę Kościoła, co było jednym z jego naczelnych zadań jako przywódcy, a z drugiej strony utrwalił tradycyjny model polskiego katolicyzmu, sklerykalizowanego i uwikłanego w politykę po prawicową, która ma przekonanie, że posiada monopol we wszystkich istotnych sprawach, jakimi żyje społeczeństwo.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz